domingo, 30 de noviembre de 2008

Mal de escola


Gustaríame que consultárades este enlace que vos propoño. Aquí Daniel Pennac, autor de obras coma Los frutos de la pasión, El hada carabina, El dictador y la hamaca, entre outras, escribe da escola dende o punto de vista dos antiheroes, é dicir, os malos alumnos. Podedes ler os tres primeiros capítulos desta obra e se vos interesa podemos compralo para completar a lectura. Para iso só tes que facer a suxestión enviándonos unha nota ao noso buzón que podes atopar na entrada da biblioteca.

É unha páxina moi chula.
A ver que vos parece!!!

viernes, 28 de noviembre de 2008

Outro premio moi importante: O Cervantes

O ministro de Cultura, César Antonio Molina, anunciaba hoxe sobre as 5 da tarde que o escritor barcelonés Juan Marsé, de 75 años, viña de gañar o Premio Cervantes 2008, considerado o máis importante das letras hispanas.


Dixo del que se trataba de "un escritor familiar, con gran sensibilidad y que nos ha ayudado a comprender los tiempos en los que hemos vivido". Ademáis, apuntou a súa contribución "a la lengua común de 500 millones de personas".

O gañador deste mesmo premio en 2007, o poeta Juan Gelman, presente na entrega, destacou o "realismo" de Marsé e alabou as obras Si te dicen que caí ou El embrujo de Shanghai ( que as podedes atopar na nosa biblioteca).

Joan Marsé, chamado realmente Juan Faneca e nacido o 8 de xaneiro de 1933 en Barcelona, é un escritor autodidacta que pon as súas palabras ao servicio da literatura, o cine e o periodismo que fala en español. Así concedéronlle en México o Premio Internacional de Novela por Si te dicen que caí (1973), que foi levada ao cine en 1989 por Vicente Aranda; La muchacha de las Bragas de oro, Premio Planeta en 1978 e tamén levada ao cine por Aranda ou Rabos de agartija (2000), coa que obtuvo os Premios Nacional de Narrativa e da Crítica en 2001.

miércoles, 26 de noviembre de 2008

JUAN GOYTISOLO. PREMIO NACIONAL DE LAS LETRAS 2008.

Cuando le comunicaron ayer que había sido galardonado con el prestigioso Premio Nacional de las Letras, Juan Goytisolo decidió ir a darse un paseo. Acababa de llegar de México, donde participó en el homenaje al escritor Carlos Fuentes, y estaba en Madrid, en un hotel, esperando para regresar a Marrakech, su residencia habitual. A este apátrida comprometido con las culturas minoritarias rechazadas, a este intelectual lúcido y ácido, a este escritor inquieto e incómodo, no le impresionan los premios, pero a nosotros, los que lo leemos y admiramos, nos reconforta pensar que al fin, desde las instituciones, se reconoce la valiosa aportación a las letras españolas de este gran literato y pensador.

Juan Goytisolo nació en Barcelona en 1931. Hermano del también novelista Luis Goytisolo y del fallecido poeta José Agustín Goytisolo, es autor de una variada obra narrativa y ensayística, que fue prohibida en España por la censura de la dictadura franquista. En la biblioteca del IES tenemos una de sus primeras novelas, Duelo en el paraíso, ambientada en la guerra Civil española, narra la historia de un grupo de niños que, tras la retirada de las tropas, quedan dueños de una aldea de Cataluña e imitan trágicamente a sus mayores.

sábado, 15 de noviembre de 2008

...se hace camino al andar


Estamos a punto de te convocar para o novo Club de lectura da Biblioteca. Xa sabes que o tema das lecturas deste curso vai ser a AVENTURA, con maiúsculas. Podemos disfrutar viaxando a Lúa, dando a volta ao mundo en 80 días, sendo Robinsones nunha illa deserta...Todo o que queiras está esperándote nesas novas lecturas que compartirás con outros no tempo de lecer.

Hai tamén a posibilidade de que nos axudes na administración da Biblioteca, prestando e recollendo devolucións de libros, ordeando os andeis, etc.

Terás tamén un blog onde engadir as túas suxestións. Felices Aventuras

Estamos a punto de facer camiño, un camiño antigo que moitos xa coñecedes do curso pasado pero para outros será un novo camiño. Felices lecturas e Felices Aventuras


Como dicía Antonio Machado en Cantares :


Todo pasa y todo queda,
pero lo nuestro es pasar,
pasar haciendo caminos,
caminos sobre el mar.
..
Nunca persequí la gloria,
ni dejar en la memoria
de los homres mi canción;
yo amo los mundos sutiles,
ingrávidos y gentiles,
como pompas de jabón.
.
Me gusta verlos pintarse
de sol y grana, volar
bajo el cielo azul, temblar
súbitamente y quebrarse...
.
Nunca perseguí la gloria.
.
Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.
.
Al andar se hace camino
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.
.
Caminante no hay camino
sino estelas en la mar...
.
Hace algún tiempo en ese lugar
donde hoy los bosques se visten
de espinos
se oyó la voz de un poeta gritar
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..."
.
Golpe a golpe, verso a verso...
.
Murió el poeta lejos del hogar.
Le cubre el polvo de un país
vecino.
Al alejarse le vieron llorar.
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..."
.
Golpe a golpe, verso a verso...
.
Cuando el jilguero no puede
cantar.
Cuando el poeta es un peregrino,
cuando de nada nos sirve rezar.
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..."
.
Golpe a golpe, verso a verso.


ESTATE ATENTO AOS CARTEIS QUE ESTÁN A PUNTO DE APARECER POLO CENTRO E QUE CHE PROPORCIONARÁN A INFORMACIÓN QUE PRECISAS!!!!!!!!!!!