"La casa del juez". Bram Stoker en el Club de Lectura

En el Club de Lectura  estamos leyendo un relato terrorífico de Bram Stoker. Todo sucede en una siniestra mansión, y no,... no se trata del castillo de Drácula, en la lejana Transilvania, en donde se ve encerrado Jonathan Harker, sino de una solitaria mansión en un pequeño pueblo (¿inglés, irlandés?) llamado Benchurch. En este pueblo se refugia un joven estudiante de matemáticas, Malcolm Malcolmson,  quien necesita la soledad necesaria para concentrarse en sus estudios. ¡Ay!, el pobre Malcolm no sabe lo que le espera...

Leyéndolo,  fácilmente podemos imaginar que los terribles sucesos bien podían ocurrir en nuestra  Casa Encantada de As Pontes y que el protagonista podría ser cualquiera de vosotros... Querido lector: ¿te atreves con el cuento?, ¿te atreves a pasar la noche estudiando en la Casa Encantada? Decidas lo que decidas, desconfía del silencio de las ratas...

LEER La casa del juez

Bram Stoker es un escritor irlandés que nació en 1847 y murió en 1912. Así que este año se celebra el centenario de su fallecimiento. Aunque escribió muchos relatos de terror, es conocido sobre todo por  su novela epistolar Drácula.

La casa del juez es un relato que está recogido en la Antología del cuento de terror de Alianza Editorial.

Drácula está publicado por Espasa, aunque en la biblioteca también tenemos una muy completa y atractiva versión publicada por Valdemar.

BRAM STOKER Y SUS DEMONIOS TE ESPERAN EN LA BIBLIOTECA. SÍ, A TI.

REPRESENTACIÓN  TEATRAL

   O vindeiro venres 16 de novembro, en xornada de mañá,  o alumnado do primeiro curso da Educación Secundaria Obrigatoria participará na representación da obra teatral" Kafka e a boneca viaxeira" a celebrar no cine Alovi (As Pontes). A obra estará interpretada polo grupo Emedous Teatro.

 

   O resto dos alumnos do centro poderedes asistir a esta representación o mesmo día ás 21 horas. Para poder acudir tedes que retirar a vosa invitación na Biblioteca Municipal ou ben solicitala na nosa Biblioteca.

   Basada na novela homónima de Jordi Sierra i Fabra: Kafka e a boneca viaxeira (Premio Nacional de Literatuta Infantil e Xuvenil no ano 2007). A obra relata a historia real acontecida a Franz Kafka una ano antes da súa morte. Paseando por un parque de Berlín, o autor atopou unha nena que choraba desconsolada porque perdera a súa boneca. Para calmar á pequena, Kafka contoulle que a boneca marchara de viaxe, e el, convertido en carteiro, tiña unha carta que lle levaría ao día seguinte ao parque. Durante tres semanas, o escritor checo estivo escribindo e levando cartas á mociña, narrando as peripecias da extraordinaria boneca desde todos os rincóns do mundo.

 

CLUB DE LECTURA DE ADULTOS

Damos comezo ao Club de Lectura de Adultos, destinado a profesores, pais e nais, personal non docente e alumnado do ciclo.

Empezamos con dous escritores ben diferentes nos seus estilos artísticos pero igualmente sensibilizados co ser humano e as súas loitas .

La bestia del corazón, Herta Müller, Editorial Siruela. Nuevos tiempos.

Herta Müller (1953) es una escritora rumana que se exilio en Alemania durante el régimen del dictador Ceaucescu. La represión sufrida en su país de origen así como las consecuencias posteriores de esa represión se manifiestan en un estilo narrativo cargado de elementos poéticos, Recibió el  Premio Nobel de literatura en 2009.

Información da contraportada: Un grupo de cuatro amigos que se resisten a ser anulados por el sistema, ven en el suicidio de Lola, una joven estudiante del sur de Rumanía que intenta escapar de la pobreza durante el régimen de Ceausescu, una razón para continuar resistiéndose. Porque La bestia del corazón nos habla de la resistencia que se ha de tener para que no destruyan nuestra individualidad. Y habla también de la corrupción y la asimilación social, de la violación de las normas, del hastío del mundo, de ser «un error para nosotros mismos». Herta Müller nos describe en esta sobrecogedora novela, llena de poesía, una sociedad que excava su propia tumba a través de la supresión y de las privaciones materiales: «Si nos mantenemos en silencio, nos odiamos a nosotros mismos. Si hablamos, nos volvemos ridículos».

De  ratos e homes, John Steinbeck , Editorial Galaxia, colección Costa Oeste.

Steinbeck (1902-1968) é un escritor americano membro da chamada Xeración Perdida. Nas súas obras retrata  con realismo estampas da vida de seres pobres e oprimidos socialmente que,a pesar de todo, loitan pola súa vida con dignidade. Obtivo o Premio Nobel en 1962.

Información da contraportada: George é un tipo pequeño e desconfiado. Lennie é un retrasado, cunha inmensa forza física, que intenta facer ben todo o que George lle di. Son dous vagamundos pobres e sen fogar que soñan con chegar a ter unha casa propia, con animais dos que coidar. Contratados como xornaleiros por unha granxa californiana, introdúcense nunha trama de malentendidos que os conducirá a un final desgraciado.

Clube de Lectura: A Casa Encantada

Clube de Lectura

A casa encantada 

 As actividades comezarán a semana do 22 de outubro

Lectura libro e cómic xuvenil, humor, lendas, viaxes culturais, encontros, cine, teatro, elaboración curtametraxes e vídeos... e todo o que queirades propoñer.

ESPERAMOS AS VOSAS SUXESTIÓNS. NON NOS FALTES

Pasa pola Biblioteca durante o recreo, e apúntate para participar

I.E.S. Moncho Valcarce 2012/2013

Propuestas de Lectura. Lengua Castellana



Ilustración- marcapáginas de Andreas Nossman



"Todos tenemos un libro que nos espera; de la misma manera que a todos nos aguarda un amor en algún sitio: la cosa es descubrirlo. Los que no disfrutan con la lectura son los que no han encontrado aún ese libro". Rosa Montero.

Elige un libro entre los siguientes teniendo en cuenta el tema:

2º de ESO:

. De intriga y misterio:
Arthur Conan Doyle: Estudio en escarlata.
                                 Las aventuras de Sherlock Holmes.
Mark Haddon: El curioso incidente del perro a medianoche.
. De misterio y terror:
Edgar Allan Poe: Los crímenes de la calle Morgue.
. De misterio y aventuras:
Carlos Ruiz Zafón: El príncipe de la niebla.
                             El palacio de la medianoche.
. De humor:
Eduardo Mendoza: Sin noticias de Gurb.

4º de ESO
. De intriga:
Patrick Süskind: El perfume.
. De teatro (cómico)
Enrique Jardiel Poncela: Eloísa está debajo del almendro.
                                     Cuatro corazones con freno y marcha atrás.
. De misterio:
Carlos Ruiz Zafón: Marina.
. De reflexión y adolescencia:
J.D. Salinger: El guardián entre el centeno.
Janne Teller: Nada.

PASA POR LA BIBLIOTECA. AQUÍ LOS PODRÁS ENCONTRAR.

NOVA ADQUISICIÓN

   Os membros da Fraternidade de Dragal xa iniciaron o seu regreso co fin de cumprir co xuramento de sangue que fixeron os seus devanceiros na época medieval. Para que a profecía se cumpra, os sete cabaleiros teñen que reunir as claves de Ciencia Secreta na cripta do dragón e pechar o círculo da vida.

Viaxe ás Terras de Miranda, á procura do mundo de Cunqueiro

Ollando o río Valiñadares desde a ponte do Pasatempo. Que habería?

O pasado luns, 28 de maio, un escollido e entusiasta grupo de alumnado e profesorado participante no Clube de Lectura “Papeis que serán vida” fomos coñecer sobre o terreo os lugares e as paisaxes que viron nacer, medrar, madurar e ficar as palabras de Álvaro Cunqueiro. Desde a Fonmiñá até o mindoniense barrio dos Muíños, visitamos Meira, escoitamos o nacemento do Miño no Pedregal de Irimia, subimos até o Pico do Forno de Martín para ollarmos desde alí medio mundo (incluído a Terra de Miranda), petamos na porta do pazo de Cachán, no val do Ríotorto, chamamos polo lobo no alto da Cruz da Cancela, enxergamos as cores da pizarra “mindoniese” e o horizonte do Cantábrico desde o balcón de Lindín e o alto do Padornelo, quixemos cortar o pelo e escoitar algún conto na barbería do Pallarego e vimos como era a taberna de Póngalas. Claro é que tamén sentamos ao pé da Fonte Vella e saudamos o Cunqueiro sedente da Praza da Catedral. Lemos e procuramos ver o mundo a través das letras de varios dos seus artigos. E como recordo, gardamos palabras, como estas:

 “El viaje a Mondoñedo” 

“¿A que viajáis, si viajáis a Mondoñedo? Excepto por la claridad de la Marina, para venir a verlo venís por el tiempo de una taza de tierra. Por la pastoriza antigua y solitaria, y la tierra de Miranda, que ya en Vasco da Ponte, hablando de Pedro de Miranda, uno de aquellos condes locos de nuestro siglo XV, tiene el adjetivo que le conviene: “Tierra brava”, venís al balcón de Lindín. Todo el mar de los montes se abre ante vuestros ojos: la heroica cabeza de Pena da Roca, el lomo granítico y poderoso del Xistral, Toxiza, los ásperos montes de Tronceda. pero a vuestros pies está toda la dulzura del valle, y en su corazón, la ciudad. Los tejados de pizarra, ya en su Anjou natal el señor Du Bellay los prefirió...”

 Álvaro Cunqueiro, “El viaje a Mondoñedo”, in 100 artigos, LVG 2001

P. S. Tamén encontramos cun señor que falaba o que non debía e andaba a rolos, non semellaba ter gañas de ler e tampouco parecía moi estudado. Alguén dixo que ese veciño non calmara a súa sede con auga da Fonte Vella...

OBRA DE CARLOS FUENTES

Carlos Fuentes.Obra. on PhotoPeach

J. M. Coetzee no Clube de lectura

O xoves 19 de abril, ás 20:00, na Casa Dopeso, reunímonos os integrantes do Clube de Lectura de adultos para falarmos sobre a última obra que nos propuxemos coñecer: Digrace, do escritor hoxe australiano mais sudafricano de orixe J. M.Coetzee, premio Nobel en 2003.

Nesta novela, que presenta un título diverxente segundo o tradutor (Deshonra na versión galega de Rinoceronte, Desgracia na castelá de Mondadori), relátase parte da vida non demasiado honrosa de David Lurie, un profesor que, tras se ver implicado nun escándalo e ser expulso da universidade en que daba aulas, decide ir visitar a súa filla Lucy, no campo. Non será esta unha viaxe plácida, nin parece que ese mundo rural teña tintes bucólicos, porque a violencia está á espreita con especial ferocidade e semella difícil desandar impunemente o camiño de tantos anos de colonialismo e apartheid...

Nesta reunión, aberta como de costume a todos e todas as que nos quixeron acompañar, aproveitamos para ver a adaptación cinematográfica desta narración, o filme que dirixiu Steve Jacobs e que ten a John Malkovich no papel de David Lurie. E comprobamos como a Disgrace cinematográfica procura seguir con grande fidelidade a novela de Coetzee, logrando un resultado digno onde destaca, como non, a interpretación do protagonista.

Si no despierto (Before I fall)

“Imaxina que tan só che queda un día de vida. Que farías? Ata onde chegarías para librarte de morrer? Samantha está a piques de averigualo: o venres 12 de febreiro será o seu último día. Ou, mellor dito, os seus últimos sete días, porque todo se vai repetir unha e outra vez ata que se dea conta de que cambiar as cousas... está nas súas mans”.

Recoñezo que este libro non é o tipo de lectura que adoita formar parte das miñas eleccións. En realidade, que me fixera con el foi un feito casual. Vagando por unha librería, tiña unhas ganas enormes de facerme con algún libro novo para ler, mais ningún me convencía. Entón, cando xa ía marchar, reparei neste libro. “Probablemente, esta é a típica novela adolescente. Totalmente plana e insubstancial”, pensei para min. Mais dinlle unha oportunidade. 

E menos mal que o fixen. Estareille sempre agradecida á autora por espertar en min tantas emocións e todas tan diferentes, cousa que ningún libro conseguiu polo momento. A historia que nos conta Lauren Oliver é unha historia de xerarquías nun mundo cruel e superficial, onde os populares cometen continuos abusos contra os demais polo simple feito de seren diferentes. Sam, a protagonista, é claro exemplo disto. Guapa, exitosa e admirada por todos, ten a vida perfecta, o mozo perfecto, as amigas perfectas. Ou iso cre.

Unha noite de sábado, tras consumir alcohol nunha festa, Aly, Elody, e Sam montan no coche de Lindsay para voltar á casa. Mais non chegan a facelo. Tras un despiste, o coche desvíase da estrada e choca. Samantha, a cal ía no asento do copiloto, morre. Ben, en realidade non de todo. Cando esperta, Samantha dáse conta de que quedou atrapada nunha especie de espiral, que a obriga a espertarse unha e outra vez no mesmo día. 

E aquí é onde a historia cobra sentido. A partir deste instante comézase a apreciar a evolución de todos e cada un dos personaxes. Cada "novo" día vivido por Sam reflíctese no dito de que "o bater de ás dunha bolboreta en Londres pode desatar unha tormenta en Hong Kong". Cada cousa diferente que fagas, por insignificante que sexa, pode cambialo todo. Samantha é a bolboreta. E polo tanto, está nas súas mans cambiar as malas accións que provocaron a tormenta

En resumo, recomendo encarecidamente esta novela especialmente por tres motivos: a apaixonada forma de narrar da autora, a profunda reflexión sobre a vida na que te fai somerxerte e, sobre todo, o final. Non vos deixará indiferentes.

Unha suxestión de Laura Permuy Pico

100 anos con Cunqueiro

A semana pasada, no marco da celebración do centenario de Cunqueiro que estamos a promover desde o Clube de lectura, tivemos unha boa chea de actividades. Grazas á colaboración de Radio Eume, o mércores 8 graváronnos lendo 22 poemas, que ían desde o seu libro primeiro, Mar ao norde (1932) até o derradeiro, Herba aquí e acolá (1980). Para alén de que poidamos escoitar e ver estes poemas de Cunqueiro na emisora municipal, tamén en breve han de estar ao dispor de todos na páxina do noso centro. Xa vos teremos informados.

O xoves 9, ás 8 do serán, reunímonos na Biblioteca Municipal lectoras e algún lector para falarmos de Un hombre que se parecía a Orestes . Foi unánime a sorpresa e admiración que todos sentimos cara a esta obra que, como case todo o que escribiu Cunqueiro en castelán, non é moi coñecido. Coido que todas as persoas que estaban o xoves na Biblioteca Municipal das Pontes coinciden en recomendar esta novela, divertida, chea de imaxinación, diferente a todas as demais, e que nos presenta un Orestes que dá moito que pensar sobre sentimentos como o deber ou a vinganza.

Mais a nosa semana con Cunqueiro non rematou aí. O venres 10 de febreiro, ás 8 e media do serán, a Biblioteca Municipal das Pontes e Clube de Lectura do noso I.E.S. convocamos os veciños e veciñas da vila para que leses e escoitasen a poesía de Cunqueiro. Contamos coa colaboración, magnífica, de varios alumnos, tanto da E.S.O. como do Bacharelato, do grupo poético Alalá, así como do mestre X. M. Campello (que nos trouxo a música, con variacións sobre o tema de “No niño novo do vento”), e das Cantareiras da Asociación Cultural Alende, que lle puxeron un bonito ramo ao acto interpretando o poema de Cunqueiro con máis éxito na súa adaptación musical.

Agora ben, o conto non remata aquí, que aínda queda moito Cunqueiro por ler e disfrutar!

Wislawa Szimborska, la alegría de escribir



Wislawa Szimborska. Pincha AQUÍ para leer sus poemas.

                                   

El miércoles murió Wislawa Szimborska. Así es la vida. Tenía tan sólo 88 años. Le gustaba el coñac y fumaba como un carretero.  Además de eso, era una mujer extraordinariamente lúcida, muy culta y a la que desde niña le había dado por escribir poesía. Por eso, en 1996, le dieron el Premio Nobel de Literatura. Tuvo que ir a Suecia para recogerlo y eso que no le gustaba nada viajar.  De hecho, salió muy poco de Cracovia (Polonia), la ciudad en la que ha vivido casi siempre.  Cuando la invitan a ir a otros países responde que irá cuando sea más joven.  Pero la verdad es que anda siempre viajando por ahí, sin moverse de casa. En una ocasión dijo "No me gusta viajar, pero me gusta volver".  Incluso ha vuelto del Himalaya, ella, tan atrevida, de buscar al Yeti:

Así, pues, esto es el Himalaya.
Montañas corriendo hacia la luna.
El instante del despegue detenido
en un cielo rasgado.
Un desierto de nubes lleno de agujeros.
Un golpe en la nada.
El eco: un mudo blanco.
Silencio.

Yeti, abajo es miércoles,
hay abecedario y pan,
dos y dos son cuatro,
 y la nieve se funde.
Hay una manzana roja
partida en cuatro.

Yeti, entre nosotros
no sólo existe el crimen.
Yeti, no todas las palabras
condenan a muerte.

Heredamos la esperanza,
regalo del olvido.
Verás cómo entre ruinas
damos a luz niños.

Yeti, tenemos a Shakespeare.
Yeti, tocamos el violín.
Yeti, al anochecer
prendemos la luz.

Aquí, ni luna ni tierra,
y se congelan las lágrimas.
¡Oh, Yeti, casi hombre de la luna,
piénsalo y vuelve!

Así dije, a gritos, al Yeti
entre las cuatro paredes de avalanchas,
y para entrar en calor pateaba
en la nieve eterna.

Haberá primavera

No marco das actividades arredor da obra de Cunqueiro que estamos a facer neste curso no noso Clube de lectura, o vindeiro venres 3 de febreiro, na Casa Dopeso, contaremos coa visita de César Morán, un músico lector e bo coñecedor de Cunqueiro, que nos virá presentar as súas cancións a partir de poemas do autor mindoniense.
César Morán está a presentar o seu novo libro-disco, unha obra de grande interese, xa que ademais das catorce cancións, comentadas e presentadas con valiosos textos (breves, claros, lúcidos), contén a gravación dunha entrevista que o propio César Morán lle fixo a Álvaro Cunqueiro pouco antes do seu pasamento, na víspera do día de Reis de 1981. Para alén dalgunha anécdota de humor, a entrevista é un magnifico documento para mellor coñecer o autor de Herba aquí e acolá.
Se tedes ocasión, non deixedes de escoitar e ler este libro disco. E ao concerto do día 3 de febreiro, estamos todos e todas convidados/as.

Gañadores do Concurso de relatos de Samaín

procedencia da imaxe

1ª categoría:
Relato gañador: A pantasma da estrada...fantasma, de Tamára Pérez. 2º de ESO-B

Alba Antúnez, 1º ESO-A: Mary Crispy
Martín García, 1º ESO- A: Noite Chuviosa
Laura Gregorio, 2º ESO-A: O portal que conduce ao mundo dos mortos
Beatriz Prieto, 2º ESO-A: Cartas do Mais Alá

2ª categoría:

Relato gañador: O tren. Iago Foxo. 2º de bacharelato-B
Emilio Sanjurjo, 2º de bacharelato- B: Pausa
Rubén Seco, 2º de bacharelato- A: Samaín

3ª categoría:
Félix Longueira, profesor de Xeografía e Historia, participou con dous relatos:

Cu de mal asento e Déitese aí!
Chus Galego, profesora de Lingua Castelá e Literatura: A frauta

Unha lectura: Os dous de sempre

Os dous de sempre é unha obra característica e moi arraigada no estilo de Castelao, os trazos irónicos e humorísticos xunto co realismo pictórico dan forma ó corpo desta obra que dalgunha forma marcou un antes e un despois na nosa literatura.

Castelao amósanos nesta obra a realidade da época na que están inmersos Pedriño e Rañolas, os dous protagonistas antagónicos da novela. Por un lado Rañolas; intelixente e emprendedor, loita por saír adiante dende o entorno de pobreza no que nace, sobrepoñéndose con decisión á súa eiva de pernas. Por outro lado temos a Pedriño; zoupeiro e sen máis ánsias que as de comer, é o fillo máis vello dunha familia de pobres que vive malcriado pola súa tía Ádega. Os camiños de ambos amigos entrecruzaranse máis dunha vez no transcurso da novela, sorprendendo continuamente as grandes diferencias existentes entre ambos personaxes.

Os dous de sempre gustoume tanto pola forma, como polo contido, cheo dunha realidade simple pero contundente que se torna cambiante sorprendendo ó lector ata o final da novela.

Rubén Seco Pico

Primeiro Festival de Curtametraxes do Samaín

Sobre a morte do Bieito (Galego) from Xudit Casas on Vimeo.

Do 25 ao 28 de outubro no Moncho Valcarce imos celebrar o Samaín cunha inquietante selección de curtametraxes galegas: turbios segredos, mortos que quizais estexan vivos no cadaleito, voces estranas no camposanto,... Nos recreos, entre bocado e bocado, poderás fitar abraiado (ou alporizado ou marabillado) con estas historias que tes a continuación.

• Martes 25. A mercería (curta e Marise Brostel): Antonio entra nunha mercería a mercar fío. As amábeis dependentas parecer gardar algún turbio segredo.



• Mércores 26. Sobre a morte do Bieito (curta de Xudit Casas): Que farías se nun funeral sentises moverse algo dentro do cadaleito?
  


• Xoves 27: A barbería (curta de Alfredo García).Na barbería de don Inocencio algo raro ocorre desde hai uns días cos clientes.



• Venres 28: Os defuntos falaban castelao (curta de Tomás Conde). No tranquilo cemiterio dunha vila galega, aos defuntos dalles por soster conversas de amor en castelán.
  
  Haberá dous pases diarios. As 10:10 na entrada do instituto e as 12:10 na Biblioteca. Non deixes de velas! Porque... habelas, hailas!

Samaín: Concurso de relatos curtos.

O Equipo de Normalización Lingüística do IES Moncho Valcarce convoca o I concurso literario de relatos breves con motivo do Samain. Animádevos a participar. Estas son as BASES:

1.- A temática dos relatos presentados deberá estar relacionada co Samaín, e portanto ter algunha relación co mundo do “máis alá”, ou coa presenza ou irrupción do mundo dos mortos no dos vivos, ou viceversa!
2.- Unicamente poderán presentarse traballos escritos en lingua galega.
3.- A extensión máxima dos relatos concorrentes será de 350 palabras, e calquera texto que sobrepase este límite será excluído.

4.- Os relatos poderán apresentarse preferentemente en formato dixital, nun arquivo de texto, ou ben manuscritos.
Tamén se poderan enviar por correo electrónico á conta de correo:
normaliza.ies.moncho.valcarce@gmail.com
5.- Haberá tres niveis:
1. 1º , 2º e 3º da E.S.O.
2. 4º da E.S.O. e Bacharelato
3. Profesorado, pais e nais, e persoal non docente.
6.- A data límite para a entrega de traballos será o 26 de outubro de 2011.
7.- Os premios fallaranse o 28 de outubro, e serán entregados a víspera do Samaín. En coherencia co xénero literario que promove o concurso, até a víspera do Samaín non se dará a coñecer en que consiste cada un dos premios de cada categoría.

E lembra, o terrorífico ha de ser o argumento, ou os personaxes, mais nunca a ortografía ou a presentación.
Organiza: Vicedirección
Colabora: Equipo de dinamización lingüística / Biblioteca

Toda a información sobre o concurso e outras moitas noticias e enlaces de interés sobre a lingua as podedes atopar no blog:

Eu que sei!O blog do ENDL do IES MONCHO VALCARCE, onde todo se di pero nada se sabe.

Os aromas máis doces

Un curso máis, comezamos cos nosos praceres arredor das letras que conforman textos e libros, e nesta ocasión propómonos disfrutar e participar na celebración do centenerio dun grande e bo combinador de letras e libros, Álvaro Cunqueiro. Como sempre, a mellor maneira de conmemorar un escritor é lendo a súa obra, de maneira que no noso Clube de Lectura, que axiña botará a andar, imos ler o fabulador de Mondoñedo. Iremos á procura da maxia e da fantasía, para averiguarmos se estas están presentes e non nos resultan tan necesarias nos días tan revoltos que vivimos, días mentireiros, que non fantásticos.
A modo de presentación do novo curso, e declaración de intencións do noso labor, a palabra de Cunqueiro:

“ (...) - Pero, con las dudas, tu vida será diferente. Un hombre que duda es un hombre libre, y el dudoso llega a ser poético soñador, por la necesidad espiritual de certezas, querido colega. La filosofía no consiste en saber si son más reales las manzanas de ese labriego o las que yo sueño, sino saber cuál de las dos tienen más dulce aroma. Pero esto es arte mayor. Bástete saber que tu vida será diferente con las dudas, como te decía, y que si es lo mismo morir de Orestes que de una fiebre sabatina, a la fiebre no la tienes por visita irremediable. (...)”
Álvaro Cunqueiro, Un hombre que se parecía a Orestes, segunda parte, capítulo V.

El incierto señor Cunqueiro. Documental dirixido por Antón Reixa.

Xurxo Borrazás visita o Clube de Lectura de adultos

O pasado mércores, 22 de xuño, o narrador, ensaísta e asiduo colaborador da prensa periódica galega, Xurxo Borrazás, acudiu ao encontro coas lectoras e lectores ponteses, nun acto organizado polo Clube de Lectura que promoven a Biblioteca Municipal e o noso centro, o IES Moncho Valcarce.

O punto de partida para unha conversa co autor carballés que se estendeu durante máis de hora e media foi a súa última novela publicada, Covalladas, unha desacougante narración, a xuízo de varias das lectoras e lectores alí presentes. Como o propio Borrazás sinalou, esta obra pretende, cun humor que por veces é bastante negro, unha continúa parodia da vida dos seres humanos a partir da observación dun mundo ficcional, que frecuentemente semella moi real, situado debaixo da terra e que ten por protagonistas a uns singulares ananos. Nese inframundo, onde os propios habitantes teñen severas dificultades de orientación e unha relación ambigua e complexa co exterior e a posibilidade de saíren, atopamos curiosas situacións ou personaxes, como a Biblioteca sen demasiados usuarios, unha Universidade xerarquizada e non eficiente, mais respectada, o bilingüismo, os dirixentes políticos, os aventureiros que refiren as súas heroicidades... que nos levan a pensar que tal vez nalgunha ocasión tamén nós estivemos en tal cova, feito que non nos fai moi felices.

Con todo, a amena conversa con Xurxo Borrazás tamén tratou máis temas para alén de Covalladas, como por exemplo as súas outras obras (con especial protagonismo para Arte e parte), os seus gustos literarios, o papel da creación en Galiza, a relación entre o escritor e o poder político, os premios literarios, a escrita xornalística, ou a actualidade do movemento 15-M.

Con esta actividade, o clube de lectura das Pontes ponlle o ramo ao curso académico 2010/2011 e abre unha paréntese estival, coa vontade de que aló por setembro textos e lectores se volten a encontrar, con igual ou maior entusiasmo, para continuarmos a disfrutar do pracer de ler e aprender.

                                                                                                                  Alberto Allegue Leira.

Encontro co Grupo Poético Alalá

O 9 de maio, e dentro das actividades que a Biblioteca organiza para celebrar o Día do Libro  e o Día das Letras Galegas, tivemos con nós, unha vez máis,  ao Grupo Poético Alalá das Pontes. Ofelia López, Santi del Moral e Gloria David deleitaron cos seus versos a un atento grupo formado polos alumnos e alumnas de 1º de Bacharelato.   En pouco máis de sesenta minutos transmitiron o seu  entusiasmo pola poesía, esa forma de expresar os sentimentos máis fondos a través de palabras fermosas, sinceras, ferintes e dorosas ás veces, pero sempre necesarias. Como necesaria e expresiva e fermosa é a palabra inventada que se atopa no corazón dalgúns destes poemas. ¿Cal será?
A actividade completouse cunha actuación musical a cargo de dous alumnos de 1º de Bacharelato: César Infante ao piano e Iago Foxo co clarinete.

Míranme os espellos caer as bágoas
e calan
os pasos ecoan lenemente nas paredes
e non paran
a noite non ten diferencia do día
e amargúllame
no sotelar das horas envenenadas

Míranme os espellos de novo
rompen o silencio
todo gris, todo morno, todo transitorio.
                                                 Ofelia López Bermúdez

Mans que berran pedindo axuda,
ollos que din de medo o fame,
berros secos en bocas mudas...
A carón da esperanza sentárame.
***

Ó collela, a lúa,
escachóuseme nas mans;
espalláronse os anacos
polo ceo, pola terra
e polo mar.
                                    Santi Del Moral


Dóeme este feitizo
que te estampa en cada rostro;
esta vontade allea
que te busca en cada esquina.

Dóeme este delirio
que te chama e te suspira;
este desexo inquedo,
esta caricia reprimida.

Dóeme este baleiro
que o meu corpo non entende,
a túa pel espida
nunha imaxe ausente;
esta entrega louca
se é dar somente.

Dóeme estar sen ti
e estar contigo sempre.
                                             Gloria David