Teresa Moure no noso Club de lectura de adultos

Teresa naceu en Monforte, é doctora en Lingüística e exerce a docencia nas Facultades de Filosofía e Filoloxía da Universidade de Santiago de Compostela e unha apaixoada dos recunchos da linguaxe.
A súa carreira como escritora comeza en 1997 co ensaio: "Alternativa non discreta en lingüística: unha perspectiva histórica e metodolóxica".
A esta obra síguenlle outras dúas tamén dentro deste xénero en 2001, "Universales da linguaxe e linguo-diversidade" e "A lingüística no conxunto do coñecemento: unha mirada crítica".
En 2004 gaña o Premio Manuel Lueiro Rei de novela curta por "A xeira das árbores ", un día na vida de Clara, muller-árbore que se enfronta ao mundo.
Co ensaio "Outro idioma é posible" rachou cos esquemas preconcebidos e revolucionou o campo da lingüística, ademais de obter o premio Ramón Piñeiro.
Gañadora dos premios Xerais de novela, o Premio AELG e o Premio da Crítica de narrativa galega con Herba moura, coa que esta autora acada o recoñecemento internacional. Esta obra está traducida ao catalán, español, rumano, italiano, portugués e neerlandés.
Pero Teresa Moure non somentes destacará en novela e ensaio senón que ademais en 2007 é gañadora do Premio Rafael Dieste de teatro pola súa peza "Unha primavera para Aldara", peza representada por Teatro do Atlántico e que tivemos sorte de ver aínda non hai tres meses aquí, no Cine Alovi.
Deste mesmo ano son tamén dúas novelas "Benquerida catástrofe", a que Teresa lle ten moito cariño e "A casa dos Lucarios"( na nosa biblioteca podedes atopala tamén).

Viñamos lendo dende hai algo máis dun mes Herba Moura. Esta pareceunos un canto ás paixóns: á paixón amorosa pero tamén a outras paixóns como a do amor polo coñecemento, a da amizade, a da maternidade, a da lectura e a da palabra.
Nesta novela formúlanse debates filosóficos, pero ao mesmo tempo reivindica os sentidos ( tacto e olfato, sobre todo), as paixóns, a maternidade, o amor ao coñecemento e á natureza, mediante narracións, preciosas descripcións, enumeracións, poemas...
As mulleres da novela- a raiña Cristina de Suecia, a herborista Hélène Jans, a estudante Einés Andrade- apártanse do camiño marcado, é, en catro partes, técense as súas historias entrelazadas como un pano de pachwork; todas teñen en común o seu amor polo coñecemento, pola escritura, e as renuncias que han de facer para poder continuar ese camiño elexido por elas. Teñen en común cadansúa relación co filósofo Descartes como maestro, como amante, como obxecto de estudo.

Para a nosa reunión contamos coa presenza da escritora.Tiñabamos moitas gañas de coñecela pois a súa talla humana quedou patente o día que nos poñiamos en contacto para solicitar a súa colaboración. Foi tan xenerosa na contestación que enseguida comezamos a querela.
Con ela xa aquí, dímonos de conta que a novela que tanto nos gustara era fruto dunha autora sincera, real, unha muller dos pés á cabeza. As tres mulleres protagonistas tiñan un algo dela, ou era ao revés? Sobre todo Hèléne, que representa o contrapunto da visión masculina da vida. Regalounos a voz, esa misma voz que perfilaba a figura da muller apaixoada, desa muller loitadora, nunca convencional, como unha encantadora de serpes creou un ambente máxico nesta reunión.

Teresa Moure-Herba moura amosounos unha novela moderna, diferente, sorprendente ata o final. Non se pode deixar de ler porque convírtese nun tecido tan ben urdido que nopodes soltar senón todo desaparece, desfaise como un calcetín aínda metido nas agullas de calcetar, deixa de ter a súa forma. Hai que chegar ao final para saber que é unha historia de "perdedoras" pero que fixeron na súa vida todo o que non se esperaba delas.
O saber, os sentimentos como a maternidade escollida ou o amor carnal, a paixón, restrinxidos para unha muller do século XVII ponos Teresa Moure ao alcance das súas heroínas e así nos los transmiteu na nosa reunión de hoxe.

Grazas a Teresa pola súa participación desinteresada no noso club de lectura.