FELICIDADES, MAESTRO

Ayer celebró su cumpleaños Francisco Ayala, tan contento y en compañía de Carolyn Richmond, su mujer. Ni más ni menos que 103, una edad estupenda. Da gusto verlo y da gusto leerlo, activo aún con 103, y lúcido e irónico, también con ciento tres. Su secreto, la miel. Eso sí, la toma desde que era un niño.

Si la memoria no me falla, yo conocí a Francisco Ayala con diecisiete o dieciocho años. Descubrí Muertes de perro, un libro que cuenta, a través de un narrador testigo, la caída de un dictador de un imaginado país caribeño. Aunque no hay un único punto de vista, sino un juego de perspectivas que obliga al lector a permanecer atento, es un libro que se lee con agrado. ¿Hoy en día lo leería un adolescente con agrado? Por si se da el caso, la editorial Vicens Vives ha editado Muertes de perro en su colección juvenil Clásicos Hispánicos.

Es un lujo poder leer a un clásico que aún está vivo, y es un lujo que a este escritor granadino nacido en 1906 no le asusten los avances tecnológicos del siglo XXI. Quiere estar en el mundo de hoy, no en el de hace cincuenta años, decía ayer a los periodistas; por eso se ha apuntado a la moda de las nuevas tecnologías y cuenta con una página en Facebook.

Este interés por los medios electrónicos no le impide mostrar su preocupación por el abandono del hábito de lectura, consecuencia inmediata del avance de los medios de comunicación audiovisuales. En su artículo "El nuevo analfabetismo"(Palabras y letras, Edhasa) Ayala alerta de que "el mensaje recibido pasivamente a través de la vista y el oído rebaja el nivel de atención hacia las artes alfabéticas, con el consiguiente deterioro del lenguaje, que es también deterioro del pensamiento, íntimamente unido éste a la facultad de expresarlo".[...] La pérdida del hábito de leer atrofia las capacidades imaginativas y las capacidades raciocinantes. Las nociones absorbidas por la vista tienen un carácter sensorial directo y tienden a provocar en el sujeto una reacción inmediata, quizá irreflexiva, en contraste con las nociones adquiridas a través de la letra impresa, que exige una elaboración mental por parte del lector, despertando así las potencias intelectuales tanto como la actividad imaginativa, y estimulando su conciencia crítica."

Día Internacional da muller

Todos nós – homes e mulleres, soldados e axentes de mantemento da paz, ciudadanos e líderes – temos a responsabilidade de contribuír a eliminar a violencia contra a muller. Os Estados deben cumplir coas súas obligacións de previr a violencia, enxuiciar aos perpetradores e proporcionar reparacións ás víctimas. E cada quen de nós debe falar claramente na familia, no lugar de traballo e na comunidade, de modo que cesen os actos de violencia contra a muller.

Ban Ki-moon, Secretario Xeneral das Nacións Unidas

Estas e outras son algunhas das manifestacións que poden facer que a situación da muller na nosa sociedade e no mundo enteiro cambie.
Non debemos olvidar que somos máis da metade da poboación do noso país, aínda hai un 5% de analfabetas pero ocupamos máis prazas universitarias. Temos 1,2 fillos, disfrutamos menos do ocio que os varóns pero levamos unha vida máis saudable, cometemos menos delitos, gústanos ser independentes, xa non somos só nais e esposas pero seguimos levando o peso do fogar pois fronte aos homes que lle dedican tres horas nós dedicámoslle sete horas, tamén nos ocupamos máis dos fillos. As mulleres casámonos máis tarde que as nosas nais e avoas e apesar do tópico sobre o tempo que as mulleres tardan en arreglarse, as actuais só dedicamos 50 minutos ao día ao aseo persoal e menos de oito horas ao descanso, segundo un estudo do Instituto da Muller.

Estamos nesta situación, que aínda pode mellorarse ben, grazas a outras moitas mulleres que abriron novos camiños como Emilia Pardo Bazán ( 1852-1921) que ademais de ser unha figura das letras, defendeu activamente os dereitos da muller. Foi profesora universitaria e tivo unha vida íntima escandalosa para a súa época.
Emmeline G. Pankhurst (1858-1928) foi sufraguista británica. Dirixiu no seu país o movemento a favor do voto da muller. Foi encadeada varias veces e morreu poucas semanas despois de lograr o seu obxectivo.
Margaret Sanger (1883-1966) creou a primeira clínica de planificación familiar en New York, en 1916. Loitou para que os anticonceptivos formaran parte dos dereitos das mulleres.
Clara Campoamor (1888-1972) abogada española, en 1931 fundou a Unión Republicana Femenina. Foi unha das tres primeiras deputadas, xunta a Victoria Kent e Margarita Nelken, que obtivo un escaño no Parlamento da nosa II República.
Esta é unha pequena lista pero a estas mulleres podíamos engadir outras como Federica Montseny, Simone de Beauvoir, Rita Levy Montalcini, Indira Ghandi, Simone Veil, Gro Harlem Brundtland, Aung Sang Suu Kyi, Rigoberta Menchú...

Todas elas merecerían unha homenaxe, pero neste ano da ciencia, dende o departamento de Bioloxía, Xeoloxía, Matemáticas en colaboración cos alumnos de 4º PDC, os de 1º,2º,3º da ESO de Atención Educativa e 1º de BAC quixeron rendirlle o seu especial tributo a un ben escollido grupo de mulleres ligadas ao mundo da ciencia, dende a antigüidade ata os nosos días. Lográrono cunha exposición de carteis informativos, apoiados por libros e material didáctico e a elaboración de cuestionarios sobre a información exposta.
O departamento de Lingua Castelá tamén aportou datos doutras mulleres de ámbitos diferentes.

Con todo este material lograron o que podedes ver a continuación.