Un ano máis, os alumnos e alumnas participantes no Club de Lectura repartirán bombóns é poemas entre aqueles que se acheguen á nosa biblioteca. Este ano a selección poética é moi suxerente: poemas de amor, libres e fermosos, escritos por mulleres de diversos lugares do mundo: Bulgaria, Polonia, Siria, Portugal, Marrocos, Brasil, Francia e, por suposto, Galicia. Bo proveito.
miércoles, 12 de febrero de 2014
14 de febreiro: poesía e bombóns
Publicado por
Biblioteca IES Moncho Valcarce
en
17:04
0
comentarios
sábado, 14 de mayo de 2011
Encontro co Grupo Poético Alalá
A actividade completouse cunha actuación musical a cargo de dous alumnos de 1º de Bacharelato: César Infante ao piano e Iago Foxo co clarinete.
Míranme os espellos caer as bágoas
e calan
os pasos ecoan lenemente nas paredes
e non paran
a noite non ten diferencia do día
e amargúllame
no sotelar das horas envenenadas
Míranme os espellos de novo
rompen o silencio
todo gris, todo morno, todo transitorio.
Ofelia López Bermúdez
Mans que berran pedindo axuda,
ollos que din de medo o fame,
berros secos en bocas mudas...
A carón da esperanza sentárame.
***
Ó collela, a lúa,
escachóuseme nas mans;
espalláronse os anacos
polo ceo, pola terra
e polo mar.
Santi Del Moral
Dóeme este feitizo
que te estampa en cada rostro;
esta vontade allea
que te busca en cada esquina.
Dóeme este delirio
que te chama e te suspira;
este desexo inquedo,
esta caricia reprimida.
Dóeme este baleiro
que o meu corpo non entende,
a túa pel espida
nunha imaxe ausente;
esta entrega louca
se é dar somente.
Dóeme estar sen ti
e estar contigo sempre.
Gloria David
Publicado por
Chus ProfedeLengua
en
13:34
3
comentarios
lunes, 15 de noviembre de 2010
Carlos Edmundo de Ory, descanse en paz (11/11/2010)
Había una vez un poeta muy simpático que se inventó un género literario que consistía en decir en un verso un aforismo o sentencia filosófica, a veces irónica, otras sorprendente, en ocasiones paradógica, con frecuencia juguetona y hasta disparatada, pero que siempre nos pueden hacer pensar. Para que no las confundieran con las greguerías de otro poeta también muy simpático llamado Ramón, nuestro poeta decidió llamarle a esas ideas que se le pasaban por su chistera -perdón, digo por su cabeza- "aerolitos". Lo he buscado en el diccionario y aerolito significa:"Meteorito que cae sobre la tierra, formado por material rocoso y originado por la fragmentación de un cuerpo celeste al atravesar la atmosfera". Así que creo que ha elegido un buen nombre para estos versos. Este poeta escribió una vez que le gustaría que lo enterraran vestido de payaso pero no sé si su familia habrá tomado en serio esta última voluntad. Lo digo porque se murió el jueves, en Francia, a la muy respetable edad de 87 años. Se llamaba Carlos Edmundo de Ory y era así:
Nació en Cádiz en 1923 y antes de tener uso de razón (¿Por qué se dice "uso de razón" y no "uso de corazón"?)ya estuvo en contacto con la literatura, ya que su padre era periódista y poeta. Así que no resulta raro que con veintidós años publicase su primer libro de poesías, Versos de pronto. Además le gustaban tanto los libros que decidió ganarse la vida trabajando de bibliotecario. Pero como además de bibliotecario era bastante revolucionario, en 1953 se exilió a Francia donde siguió siendo bibliotecario y revolucionario. Nunca dejó de escribir. En el año 2003 su obra poética se recoge en la antología Música de lobos. A mí, personalmente, me gustan mucho estos versos de su poemario La flauta prohibida:
Me escondo en algún sábado
y escribo con la escoba
en un rincón de ala de alguna mariposa
Como los aerolitos son meteoritos que caen sobre la tierra y además tienen consistencia rocosa, es mejor que te andes con cuidado, no sea que te caiga en la cabeza uno de estos aerolitos de Carlos Edmundo de Ory:
La poesía es un vómito de piedras preciosas.
La risa es el sexo del alma.
¿Por qué se dice "uso de razón" y no "uso de corazón"?
En las estrellas cuelgan nuestros calcetines cuando soñamos.
Me extraña la palabra amor en el verbo amordazar.
Siempre he pensado que los espejos respiran.
El lobo es un hombre para el lobo.
Desconócete a ti mismo.
Solo lo extraño me es familiar.
El que camina honor a sus sandalias.
Yo no soy un soñador. Soy un buscador de sueños.
Pasaremos como aves dormidas.
Hoy tengo el amor subido.
Pienso luego vacas.
Solo me comprenderá quien sea más loco que yo.
La imaginación, esa esponja del infinito.
La página en blanco es un campo de nieve. Haz aparecer en ella tus figuras.
Publicado por
Chus ProfedeLengua
en
21:59
0
comentarios
Etiquetas: aerolitos, Carlos Edmundo de Ory, poesía
sábado, 30 de octubre de 2010
Los versos de Miguel Hernández inundan la Red
Hoy se cumplen 100 años del nacimiento de Miguel Hernández, poeta al que hemos ido recordando en Internet con numerosas actividades. Hagamos que la Red se inunde con sus versos.
LAS ABARCAS DESIERTAS
Por el cinco de enero,
cada enero ponía
mi calzado cabrero
a la ventana fría.
Y encontraban los días,
que derriban las puertas,
mis abarcas vacías,
mis abarcas desiertas.
Nunca tuve zapatos,
ni trajes, ni palabras:
siempre tuve regatos,
siempre penas y cabras.
Me vistió la pobreza,
me lamió el cuerpo el río,
y del pie a la cabeza
pasto fui del rocío.
Por el cinco de enero,
para el seis, yo quería
que fuera el mundo entero
una juguetería.
Y al andar la alborada
removiendo las huertas,
mis abarcas sin nada,
mis abarcas desiertas.
Ningún rey coronado
tuvo pie, tuvo gana
para ver el calzado
de mi pobre ventana.
Toda la gente de trono,
toda gente de botas
se rió con encono
de mis abarcas rotas.
Rabié de llanto, hasta
cubrir de sal mi piel,
por un mundo de pasta
y unos hombres de miel.
Por el cinco de enero,
de la majada mía
mi calzado cabrero
a la escarcha salía.
Y hacia el seis, mis miradas
hallaban en sus puertas
mis abarcas heladas,
mis abarcas desiertas.
De la antología que Vicens Vives publica en su colección Cucaña: Corazón Alado. Antología poética. Miguel Hernández.
Publicado por
Chus ProfedeLengua
en
8:11
0
comentarios
Etiquetas: Miguel Hernández, poesía
lunes, 6 de septiembre de 2010
Ángel González habría cumplido hoy 85 años.
Publicado por
Chus ProfedeLengua
en
7:01
0
comentarios
Etiquetas: Ángel González, Joaquín Sabina, poesía
lunes, 15 de marzo de 2010
As Pontes en feminino
Estamos encantadas de encher de actualidade este lugar e tamén a nosa biblioteca.
Con todo preguntámonos se non sería mellor que algún día non tiveramos que celebrar ou conmemorar este día. Creo que se chegara un 8 de marzo e nin nos acordáramos de que somos mulleres traballadoras, porque ganamos o mesmo que os homes nos nosos traballos, porque non temos preocupación de perder o traballo cando parimos os nosos fillos ou porque a paridade fora total en todos os cargos de responsabilidade. Entón en Europa as ministras, eurodiputadas e outras mulleres non terían como agasallo unha flor, entregada polos seus colegas, que non teñen un día de celebración pararelo a este noso. Entón xa non tería sentido ningún todas as iniciativas promovidas por organismos oficiais, asociacións de mulleres, ONGs, etc.
Namentras chega este día propóñoche algunhas das actividades que organiza O Concello de As Pontes para sensibilizar sobre o papel da muller na nosa sociedade e noutras máis alonxadas.
Esta actividade chámase "Elas nos contos". Trátase de lecturas de contos infantís onde as protagonistas somos nós. Na Biblioteca Municipal.Do 15 ao 26 de Marzo.
Na Casa Dopeso, o día 17 deste mes, ás 8 do serán, haberá un recital poético co Grupo poético Alalá e o cantautor galego Xoan Curiel.
Tamén na Biblioteca Municipal "A muller na literatura", exposición de libros entre o 15 e 0 26 deste mes de marzo.
Outras actividades das que podes disfrutar son a Exposición "Realidades de Guinea Ecuatorial e Camerún" da ONG Funciona, que podes visitar entre o 1 e 26 de marzo na Casa Dopeso.
Recorda tamén que o luns 22 ás 7 da tarde no Salón de Actos da Casa Dopeso farase a presentación do Protocolo municipal de actuación en casos de violencia de xénero.
Xa sabes que durante todo o mes no noso centro os alumnos de 1º a 4º da ESO terán a oportunidade de traballar en Igualdade: sistema sexo/xénero, a influencia dos estereotipos de xénero, a socialización diferencial, o uso da linguaxe como instrumento de coeducación,...
Publicado por
Endora
en
11:03
0
comentarios
Etiquetas: Grupo poético Alalá, igualdade, muller, poesía, Xoan Curiel
miércoles, 3 de febrero de 2010
Febreiro comeza a poesía
Mes frío, chuvioso, ventoso, como di o refrán "Febreiro, xeada na leira e cachopo na lareira".
Nós queremos darlle temperatura, suavizalo, endulzalo e que mellor que dedicalo á poesía.
Temos preparadas variadas actividades. Xa viches o cartaz que colocamos na entrada do centro. Nel tratamos de darche a coñecer todas e cada unha das propostas que temos elaboradas para estas datas. Por certo que xa sei que deu que falar o corazón "partío". A idea era que non identificaramos os poemas co o amor. Aínda que este é un dos sentimentos máis ensalzados polos poetas, tamén hai outros ben fermosos adicados a calquera cousa aínda a máis trivial. É por iso que ao final desta nova déixovos poemas das pequenas cousas.
-Poemas para San Valentín: como todos os anos propomos dende a Biblio poemas cos que podes acompañar as cartas de amor e amizade que envíes. Creo que a selección deste ano vaiche gustar. Temos os que máis levastes estes anos pasados e propostas novas. Os profes que colaboraron recomendaron os que máis lles fan sentir a eles. Habémolos de recoller nunha publicación.Cóntocho despois.
Cantos máis envíes, máis posibilidades tes de que che toque algún dos agasallos que sortearemos entre todos os participantes.
-Libretas de poemas: Co título de "Poetas di(n)versos" queremos sintetizar o que hai dentro delas. Ti es un poeta, outros consagrados tamén o son. Todos ides estar presentes nelas e as mellores tamén acadarán un premio. Non só desfrutarás participando, senón tamén recibirás un agasallo.
-Día 21 de marzo: Celebraremos este Día Internacional da Poesía coa presenza da poeta Eva Veiga, que nos falará de poetas,poemas, versos e rimas; lerá algo da súa obra poética, interactuará con todos e pediremoslle ao final que vos entregue todo o que temos reservado para os participantes destas iniciativas que acabo de contar.
-Publicación de poemas: Imos comezar cunha serie de publicacións onde se recollan os poetas e poemas que preferimos. Queremos contaxiar aos mais do noso gusto pola poesía. Este ano reuniremos aqueles que os profes nos proporcionaron, que foron de sempre preferidos ou que rematan de coñecer e queren compartir con todos.
Déixovos agora con estes poemas. Catulo, poeta do século I a. C, teríaos chamado "Nugae". Pero el escribeu moito sobre o amor e o desamor. Mira o seu poema 85.
Odio e amo
Odio e amo. Quizás preguntes por que o fago.
Non o sei, pero siento que é así e sufro.
Dicía Rosalía de Castro en Cantares Gallegos
Has de cantar
que che hei de dar zonchos;
has de cantar,
que che hei de dar moitos.
Mira agora o que escribe tamén unha poeta chamada Concha Méndez, da Xeración do 27, sobre os mapas.
Dice no con la cabeza
pero dice sí con el corazón
dice sí a lo que quiere
dice no al profesor
está de pie
lo interrogan
le plantean todos los problemas
de pronto estalla en carcajadas
y borra todo
los números y las palabras
los datos y los nombres
las frases y las trampas
y sin cuidarse de la furia del maestro
ni de los gritos de los niños prodigios
con tizas de todos los colores
sobre el pizarrón del infortunio
dibuja el rostro de la felicidad.
Versión de Aldo Pellegrini
inevitables golosas,
vosotras, moscas vulgares,
me evocáis todas las cosas.
¡Oh, viejas moscas voraces,
como abejas en abril,
viejas moscas pertinaces
sobre mi calva infantil!
¡Moscas del primer hastío
en el salón familiar,
las claras tardes de estío
en que yo empecé a soñar!
Y en la aborrecida escuela,
raudas moscas divertidas,
perseguidas
por amor de lo que vuela,
- que todo es volar -, sonoras
rebotando en los cristales
en los días otoñales…
Moscas de todas las horas,
de infancia y adolescencia,
de mi juventud dorada;
de esta segunda inocencia,
que da en no creer en nada,
de siempre… Moscas vulgares,
que de puro familiares
no tendréis digno cantor:
yo sé que os habéis posado
sobre el juguete encantado,
sobre el librote cerrado,
sobre la carta de amor,
sobre los párpados yertos
de los muertos.
Inevitables golosas,
que ni labráis como abejas,
ni brilláis cual mariposas;
pequeñitas, revoltosas,
vosotras, amigas viejas,
me evocáis todas las cosas.
Publicado por
Endora
en
20:58
0
comentarios
Etiquetas: Antonio Machado, Catulo, Concha Méndez, Eva Veiga, Jacques prévert, nugae, poemas, poesía, poetas, San Valentín
martes, 19 de mayo de 2009
EPÍSTOLA A BENEDETTI
Publicado por
Chus ProfedeLengua
en
22:51
1 comentarios
lunes, 11 de mayo de 2009
Por Mario Benedetti
Queremos sumarnos á iniciativa de Pilar del Rio, esposa de Saramago, que solicita leamos a poesía deste insigne poeta pola súa saúde, en este momento un tanto escasa, pois atópase con un grave problema do que esperemos se recupere de camiño. Todos xuntos podemos sumar sinerxias para acadar este fermoso obxectivo que nos propón Pilar.
Asemade, Gabriel Impaglioni, na revista virtual Isla negra, (quizáis por unha das tres casas que tiña en Chile outro poeta,Pablo Neruda? ) convócanos a ler poesía neste mes sempre relacionado con ela, mes do renacemento, da luz...para nós tamén das letras galegas que deben este día á súa poeta máis insigne-Rosalía de Castro- que tal día como outro 17 de Maio adicara a súa obra Cantares galegos a outra escritora, Fernán Caballero.
Por todos estes motivos, e aínda sen eles, quérovos propor ler estes poemas que siguen de Mario Benedetti e seguir a ler máis neste enlace, onde atoparedes aqueles que todos poderemos recitar no noso centro esta semana aproveitando os momentos de lecer.
Saúde e poesía.
ME SIRVE Y NO ME SIRVE
La esperanza tan dulce
tan pulida tan triste
la promesa tan leve
no me sirve
no me sirve tan mansa
la esperanza
la rabia tan sumisa
tan débil tan humilde
el furor tan prudente
no me sirve
no me sirve tan sabia
tanta rabia
el grito tan exacto
si el tiempo lo permite
alarido tan pulcro
no me sirve
no me sirve tan bueno
tanto trueno
el coraje tan dócil
la bravura tan chirle
la intrepidez tan lenta
no me sirve
no me sirve tan fría
la osadía
sí me sirve la vida
que es la vida hasta morirse
el corazón alerta
sí me sirve
me sirve cuando avanza
la confianza
me sirve tu mirada
que es generosa y firme
y tu silencio franco
sí me sirve
me sirve la medida
de tu vida
me sirve tu futuro
que es un presente libre
y tu lucha de siempe
sí me sirve
me sirve tu batalla
sin medalla
me sirve la modestia
de tu orgullo posible
y tu mano segura
sí me sirve
me sirve tu sendero
compañero
Letras de Emergencia (1969-1973)
Publicado por
Endora
en
22:00
0
comentarios
Etiquetas: Benedetti, Cantares galegos, Fernán Caballero, Gabriel Impaglioni, Isla negra, Pilar del Río, poesía, Rosalía
miércoles, 4 de febrero de 2009
Yo no nací sino para quereros
Acércase o 14 de febreiro. No noso instituto é unha data moi sinalada. Os alumnos e alumnas envíanse cartas (máis que de amor, de amistade) e poemas. Dende a Biblioteca promovemos este envío de poemas e, para isto, estamos preparando unha selección de textos. Non queremos quedarnos no 14 de febreiro. Queremos que a nosa comunidade educativa lea poesía e disfrute coa poesía.
Publicado por
Endora
en
11:11
0
comentarios
Etiquetas: poesía, San Valentín
domingo, 18 de mayo de 2008
Xornadas de poesía organizadas pola Biblioteca
1 A poesía non morde, non fai dano e, aínda que haxa quen pense o
contrario, non é aburrida, nin romanticona, nin cursi, nin difícil. E hai moitos tipos de poesía para que elixamos.
2 A poesía serve para ler, cantar, berrar, recitar, rapear, musicar, declararse,
rebelarse contra o mundo ou únicamente para falar suave á orella. Tamén é un
somnífero para durmir ben, unha pastilla sen química que mellora a saúde e o
benestar, e relaxa as persoas. E serve,sobre todo,para explicar as razóns e as emocións que non veñen no diccionario.
3 Os poemas son como caixas de ferramentas, valen para todo: para sentilos,
manosealos, lelos, cheiralos, gardalos nun armario, ensucialos, para ligar, para poñelos enriba da cabeza, penduralos na parede, limpalos, recortalos, reescribilos, merendalos nun bocadillo de papel, ordenalos, metelos na neveira e lelos coa cabeza máis fría, ou deixalos sobre a cama para devoralos á noite, clandestinamente, cando todos se deitaron. Ademais, a poesía cura enfermidades como a impaciencia, os nervios, os pés planos, os enfados, a dor de cabeza, as feridas imprevistas, as dores de amor, as indixestións, a ansiedade e algunhas gripes.
4 A poesía está nas cousas que nos rodean a diario, na música, na amizade,
no supermercado, na risa, na moto, no váter, na esperanza, na rutina, nas cousas persoais, no calexón sen saída, no mar contaminado, na tristura, no teu barrio ,no ceo cuberto, no ordenador, nun berro, na paisaxe, na conversa e nas rúas. Onde ti queiras.
5 O importante da poesía non é obsesionarse con descifrala senón saber gózala, sentila e intuíla. Na poesía reconforta sentir o seu ritmo, a súa música, a súa sonoridade,os xogos de palabras que por veces nos deslumbran, as imaxes
fascinantes que nos ofrece. E tamén os seus enigmas. Poetizarse. En definitiva, facer da poesía un pracer.
domingo, 16 de marzo de 2008
O grupo Alalá, poesía viva en As Pontes
O grupo poético Alalá está formado por Anibal Anxo ,Gloria David, Gema Bermúdez, Ofelia López e Santi Del Moral.

(Gloria David)
Levan anos facendo da poesía unha arte. Non só cos seus recitais poéticos senón tamén co seu permanente Obradoiro literario onde podedes acudir se queredes mellorar a técnica da escrita ou simplemente a pasa

Eduardo Estévez é quen dirixe este obradoiro e tamén fixo a maqueta do seu libro xa publicado no ano 2005 no tradicional Recital de outono.


Foi presentado nas Pontes o día 10 de decembro de 2005. Actuaron como padriños Anabel Alonso, o concelleiro de cultura do Concello , Hixinio Adega e o poeta Eduardo Estévez que leu unhas palabras en nome de Xosé Vázquez Pintor, poeta autor do limiar do libro. Ademais acompañoulles a música tradicional das cantareiras da A. C. Alende.
No día 28 de abril de 2006 o grupo presentou os seus poemas na veciña localidade de Vilalba. Nesta ocasión tiveron como anfitriona, a poeta vilalbesa María Xosé Lamas.

En Ortigueira presentouse Cinco Sentidos no día 12 de maio de 2006. Nesta ocasión o escritor Narciso Luaces deu paso aos poemas do grupo poético Alalá na Fundación Federico Maciñeira. Tamén as cantareiras da A. C. Alende acompañron aos poetas coas súas cancións.
a
Quixera soterrarte
Terte no fondal
Con ese meigo silencio humano
Aníbal Ánxel
e pan.
Bicos de orballo
e de lúa
Gema Bermúdez
Sen ti, contigo
Dóeme este feitizo

Dóeme este delirio
Dóeme este baleiro
Gloria David
Andaina dunha castaña


Santi Del Moral
Enderezo electrónico do GRUPO POÉTICO ALALÁ: grupoalala@grupoalala.com
Publicado por
Endora
en
12:08
0
comentarios